به مناسبت روز جهانی کودک در آلمان، ایران فانوس بنا دارد یک بار دیگر به موضوع کودکان مجاهدین خلق بپردازد. سی و یک سال پیش در چنین ایامی به بهانه جنگ خلیج فارس که صدام حسین به کویت حمله کرده بود مسعود رجوی رهبر مجاهدین خلق از فرصت جنگ استفاده کرد و نزدیک به هزار تن کودکان اعضاء را که بزرگترین خطر در راستای انقلاب ایدئولوژیک دوم و طلاق مابین مادران و پدران شان، بودند را به اقصی
از این موضوع که بگذریم یک پرسش اساسی پیش میاید آنهم اینکه مسئول اول امروز در فرقه رجوی به چه کاری میاید و اساسآ برای چیست؟ زمانی که رجوی در پاریس مستقر بود و هنوز به پابوسی صدام نرفته بود همین پست امروزی خانم مریخی را به عهده داشت، با رسانه ها مصاحبه می کرد و در جلساتی در پاریس شرکت می کرد و به هر
حالا در مورد افغانستان، حرفی برای گفتن باقی نمانده است. از یک طرف، او می پندارد که عقب نشینی آمریکا از افغانستان و عراق، امتیاز دهی به حکومت ایران است و در آینده بدون آمریکا کسی توان جنگیدن با ایران را ندارد اما با وجود این هنوز قادر به بیان احساس و نظر خود نیست شاید این که ورق به گونه ای دیگر برگردد و ادامه جنگ داخلی افغانستان دامن ایران را نیز بگیرد. آن وقت است که عربستان سعودی از لشکر پیر و
کسی پیدا نشد تا از رییس جمهور انتقام گیر سئوال کند که اگر شما انتقامگیر بودید، زمانی که در عراق بودید می بایست انتقام خون امام حسین را در عراق و از دشمنان امام حسین، می گرفتید. آن روز که از صدام حسین حمایت می کردید و او در سال 1991 و پس از شکست در جنگ کویت و در آستانه عقب نشینی داماد خود حسین کامل را امر نمود تا در حمله و هجوم به شیعیان و سرکوب انتفاضه شعبانیه در شهرهای شیعه نشین منجمله
سران طالبان برای اعضاء خود نشست اعترافات جنسی به نام غسل هفتگی بر گزار نمی کند . اما سران فرقه رجوی برای اعضاء نگون بخت خود نشستهای غسل هفتگی برگزار می کند و اعضاء فرقه رجوی مجبور هستند هر انچه مربوط به مسائل جنسی به ذهنشان زده و حتا خوابهای جنسی دیده اند در جمع بیان کنند
اوایل دهه نود میلادی بود، وقتی از چنگال تروریسم فرار کرده و خود را به کشور آلمان رسانده بودم از شانسم با مردمی برخورد کردم که آنان نیز از دست طالبان و از افغانستان، فرار کرده بودند. در ابتدا، اکثراً مسئولین و مقامات کشوری بودند که فرار می کردند. هم خانه ام یک افغان شریفی به نام دکتر نثار بود که می گفت یکی از وزرای دکتر نجیب الله است. او با پاسپورت دیپلماتیک از افغانستان فرار کرده بود
عدم موضع گیری رهبری این فرقه در قبال حوادث افغانستان مؤید همین وضعیت کنونی تشکیلات آلبانی است و ترس از شعله ور شدن این آتش زیر خاکستر و نیز وضعیت پس برنده برای حیات سیاسی این فرقه است که رهبری این فرقه در برابر تحولات اخیر و فرار آمریکا از افغانستان خفه خون گرفته است
واقعیت تلخ تر، این است که مجاهدین خلق هم اکنون در اصل، مشکلی با دادگاه و مخالفین و شلوار سعید بهبهانی و غیره، ندارند بلکه آنان نگران پرچمی هستند که اگر از دست شان بیافتد از این پس قادر نخواهند بود نیروهای خود را قانع کنند، اربابان خود را بتیغند، منتقدین و مخالفین خود را سرکوب و دهان ببندند. آنان نگران پرچم خون و جنونی هستند که سال ها توسط آن پرچم به حیات خفت بار و خائنانه خود ادامه دادند
آیا اروپا نمی داند و نمی تواند تحقیق کند که مجاهدین خلق به عنوان شاکیان پرونده دادگاه های آنتورپ و استکهلم، چه میزان در همان جرم و جنایت شمرده شده دست داشتند و آیا نمی دانند که مجاهدین خلق طی پنجاه سال اخیر در تعداد زیادی از کشورهای جهان به ویژه در ایران و عراق و اروپا، جزو بزرگترین ناقضین حقوق بشر بوده و هستند؟
از سرنوشت و موقعیت کشورهای منطقه که بگذریم، بسیاری از گروه های تروریستی که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی چشم امیدشان به کشورهای مرتجع و هم پیمان شوروی در منطقه بود و النهایه پس از شکست و فروپاشی دولت های رادیکال و حزب بعث، ناچاراً خود را به آمریکا قلاب کردند در غیاب آمریکا در خاورمیانه، سرنوشت بدتری نسبت به اربابان منطقه ای خود خواهند داشت. گروه های تروریستی که با حمایت بی چون و چرا از آمریکا و اسراییل و وابستگان مرتجع آمریکا، مترصد فرصت جنگ