نارضايتى به حد بى سابقه اى در عمر تشكيلاتى سازمان رسيده است، هم مريم رجوى و هم ديگر مسئولين سازمان مستأصل از حل اين معضل بوده و به تطميع افراد روى آورده اند و
فتيله سختگيرى و نشست هاى اجبارى را پائين آورده اند كه بطور قطع و يقين پادزهر موقتى است و در آينده اى نزديك با توجه به تجربيات دو دهه در تشكيلات بودن، نارضايتى ها مضاعف شده و فرار اعضاء را به دنبال خواهد داشت

چند روز قبل در سایت ایران افشاگر، نوشته ای به قلم کاظم مصطفوی (حمید اسدیان) مشاهده کردم که ضمن حمله به آقای“رضا اکبری نسب” با همان ادبیات ذکر شده، ایشان را مورد نوازش قرار داده بود. در این نوشته، با انبوهی واژه “کلاغ” مواجه شدم که در جهت تحقیر منتقدان بکار گرفته شده و ناخودآگاه مرا به یاد داستان “الدوز و کلاغ ها” نوشته صمد بهرنگی انداخت که از قضا کلاغ ها در آن نماد “روشنگری

در پایان به مقامات دولت آلبانی و نهادهای مدافع حقوق بشر و کمیساریای عالی پناهنذگان در آلبانی یادآوری می کنیم که از این لحظه هر مشکلی برای هر کدام از ما جدا شدگان از فرقه مجاهدین در آلبانی پیش بیاید ، مسئولیت آن با گشتاپوی فرقه مجاهدین در آلبانی می باشد و رجوی را به عنوان رهبری این فرقه در البانی را مسئول آن می دانیم

یک جوان 25 ساله و 30 ساله بوده رفته توی این سازمان حالا پنچاه و شصت آمده بیرون ، حالا تازه باید ازصفر شروع کنه. وقتی هم تازه میخواهد ازصفرشروع کنه ، باز توطئه های رجوی و سنگ اندازی های بزرگ در سر راهش قرار میگیره که واقعا ادم احساس تاسف میکنه و متاسف میشه ازاین شرایطی که وجود داره

بدین ترتیب، محاکمه سه گانه پس از طی ساعت های متوالی و خسته کننده برای هرکدام به پایان رسید و محکومان در حالی که به اعتراف اجباری تن داده بودند و پذیرفته بودند هرچه تشکیلات از آنان می خواهد را بنویسند و جلوی دوربین هم اعتراف کنند، به مکانی نامعلوم منتقل شدند تا پس از طی مراحل قانونی به استخبارات عراق و “زندان ابوغریب” تحویل داده شوند

خاطرات و تجارب صدها جداشده در سایت نجات است. یکی از جاهایی که بالاترین حد دیکتاتوری ممکن در دنیا را اجرا می‌کند، قرارگاه اشرف است. تصویری که ما از آنجا نشان می‌دهیم خیلی کوچک و ناچیز است. در درون قرارگاه اشرف کسی که انتقاد می‌کند، بلاهای بسیار بر سرش می‌آورند. سؤال‌ پرسیدن ممنوع است. فکر کردن به خانواده ممنوع است. ازدواج و عاطفه ممنوع است