او در جوانی و به هنگام تحصیلات دکترای حقوق خود در فرانسه به آرمان های چپ پیوند خورد و در بازگشت به ایران و در سال های اوج قدرت حزب توده به این حزب پیوست. اما دیر زمانی نپاید که او آرمان های این حزب را در تناقض با احساسات و نگرش خود یافت و به همراه برخی دیگر به عضویت گروهی به رهبری خلیل ملکی در می آید. گروهی که به “ نیروی سوم“ معروف است، از حزب توده انشعاب می کند.

از اواخر دهه ۵۰ میلادی او به فعالیت های ادبی و نویسندگی پرداخت. ارزیابی ارزش‌ها، از اعماق، اعراب و اسرائیل، بنیان های فرهنگ در جهان سوم، بحران ارزش ها، پنجره های کور، پشت به دیوار از جمله فعالیت های او در این عرصه است.

علی اصغرحاج سید‌جوادی اوائل دهه ۶۰ میلادی با روزنامه اطلاعات همکاری می‌کرد و سپس سردبیر روزنامه کیهان شد. مقالات و نوشته های او در این دوره محتوایی انتقادی داشت و بر دو دوره مهم از تاریخ سیاسی ایران تأکید داشت. حقوق اساسی ملت برخاسته از قانون اساسی دوران مشروطیت و جنبش ضد استعماری ملی شدن نفت به رهبری دکتر محمد مصدق جای بزرگی در اندیشه سیاسی وی داشت و به تبع آن در نگارش او تبلور یافته است. نامه های سرگشاده او به مسئولین دوران پادشاهی در ایران سر و صدای بزرگی را به پا کرد، خصوصاً نامه انتقادی ۲۳۵ صفحه ای او خطاب به محمد رضا شاه پهلوی که در آن عنوان می کند که سقف رژیم شکسته است و آنهم در دوره ای که سکوت همگان را فرا گرفته بود و جامعه در حالتی از خفقان سیاسی به سر می برد.

با نزدیک شدن انقلاب، همانند بسیاری از روشنفکران آن زمان، شور و هیجان انقلابی او را نیز فرا گرفت وقلم او علیه رژیم پادشاهی و حمایت از انقلابیون به کارافتاد. پس از انقلاب، سازمان جنبش را بنیان گذاشت و در روزنامه جنبش، با قلم خود از رژیم برخاسته از انقلاب به رهبری آیت الله خمینی حمایت کرد. اما این دوره نیز بسیار کوتاه بود و بیش از چند ماه طول نکشید و در تاریح ١۲ اردیبهشت ماه سال ١۳۵۸، یعنی کمتر از چهار ماه پس از پیروزی انقلاب  مقاله معروف“ صدای پای فاشیزم“ را نوشت و غروب بهار آزادی و آغاز استبداد فراگیر دیگری را با خمیر مایه های مذهبی به مردم انقلاب زده، چپ های انقلابی و ملی و مذهبی ایران هشدارداد