مراسم سالیانه مريم رجوى „شو“ی تبليغاتى پوچ و بى محتواست
عبدالکریم ابراهیمی، ایران فانوس، 30.05.2018
گردهمايى سالیانه فرقه رجوى امسال بر خلاف سالهاى گذشته زودتر برگذار خواهد شد.
علت به جلو انداختن اين „شوی تبليغاتى مريم قجر“ براى چيست و اصولاً چرا رجوى و سرانش متوسل به برگزارى چنين مراسمات پر زرق و برق و هزينه دارى ميشوند؟ هزينه اين همه ولخرجى از كجا تأمين ميشود؟ آيا برگزارى چنين مراسمى روى مردم ايران تأثير ميگذارد و فوج فوج به قيام بر عليه آخوندها برميخيزند و سرنگونى را براى مسعود رجوى محقق كرده تا خانم رئيس جمهور مادام العمرى اش بر مسند قدرت در ايران تكيه زده و خود جايگاه آقاى خامنه اى را اشغال كند؟
مستمعين و شركت كنندگان در اين مراسم از چه طيفى و چه كسانى و چه گروهها و شخصيتهاى سياسى ايرانى هستند؟
واقعيت اين است كه رهبرى جانى و جنايتكار اين فرقه، خوب ميداند كه مطلقاً پايگاه اجتماعى در ايران ندارد و تنها دارايى ايشان فقط يكى و دو هزار نفرى است كه با بحث هاى ايدئولوژى خرافاتى و مغزشويى، افراد را در چنگ خود أسير نگهداشته و با زور و جو پليسى مانع از خروج آنها ميشود كه تا همين الان هم موفق به مهار اين معضل تشكيلات نشده است و روزانه و هفتگى شاهد فرار و رهايى از قيد تشكيلات در فرقه هستيم و تمام فعاليت رجوى و سرانش فقط و فقط برای سر پا نگهداشتن اين تشكيلات است و بس، تا رجوى با مزدورى و خودفروشى در اين كاسه „تريدى“ درست كرده و ليسى بزند و سير و ارتزاق شود و رهبرى و رئيس جمهور يك سازمان سياسى و ضد آخوندى را يدك بكشند.
رجوى از يك ماه قبل تمام توان تشكيلاتى و بسيج خود را بكار انداخته و در تمام كشورهاى اروپايى بدنبال خريد نَفَر براى شركت در اين شوی تبليغاتى است، سوژه هاى رجوى هم از ميان پناهجويان در كمپهاى پناهندگى از مليتهاى افريقايى، افغانى، عرب هاى سورى و نيز فراهم كردن تور مسافرتى براى دانشجويان يك سرى از دانشگاهها به پاريس و تقبل هزينه هاى رفت و برگشت و خورد و خوراك بعلاوه هزينه هتل و خواب آنهاست و مبلغى هم بعنوان هديه به آنها داده ميشود اين از يك طرف، اما خرج اصلى، خريد لابى و سخنران از مقامات سابق كشور آمريكا و كشورهاى اروپايى و بعضى از مقامات مرتجع كشورهاى عربى از جمله عربستان و إمارات و بحرين را شامل ميشود.
حال طبق سنوات گذشته خواهيم ديد كه هيچ وطن پرست سياسى ايرانى در اين „شو تبليغاتى“ شركت نخواهد كرد و هدف رجوى از جلو انداختن اين مراسم به خاطر زوزه هاى ارباب بر ضد مردم و وطن عزيزمان ايران است و رجوى فرصت طلب و شياد و خائن و مزدور، به تمام معنا ميخواهد از اين فرصت استفاده كرده و فقط و فقط سر افراد خودش را شيره بمالد و فريب دهد كه با اين حمايتهاى ارباب، سرنگونى در دسترس رجوى قرار گرفته است تا بلكه از ريزش و فرار نيرو از تشكيلات در البانى بكاهد.
رجوى با شيادى و كلاشى در عراق بعد از سرنگونى صدام حسین از اين نوع تجمعات و مراسمات به وفور برگزار ميكرد و هزينه هاى سرسام آورى را به آن اختصاص ميداد كه فقط و فقط تبليغاتى بيش نبود و افراد تشكيلات را به آن مشغول و سرگرم ميكرد و آمارهاى نجومى از حمايت مردم عراق از فرقه به خورد مستمعین خود ميداد كه انگار مردم عراق خواهان رياست جمهورى مسعود رجوى بعد از صدام حسین هستند و چنان شيادانه اين رل را بازى ميكرد و ترتيب ميداد كه ماهايى كه در تشكيلات بوديم، فكر ميكرديم واقعا در بيرون از ما اتفاقى در حال رخ دادن است و ما عقب هستيم و بايد خودمان را بيشتر به ريسمان انقلاب مريم(مغزشويى ايدئولوژيكى) قلاب كنيم و گر نه از غافله سرنگونى عقب خواهيم ماند. اما بعد ديديم و فهميديم كه نفرت مردم عراق از اعمال تروريستى رهبرى سازمان تا چه حد زیاد است.
نمونه آن را ميتوان به ساكنين شهر خالص اشاره كرد. ما كه داخل تشكيلات بوديم اينقدر تحت تأثير تبليغات سران قرار داشتيم كه فكر ميكرديم مردم شهر خالص چون همسايه ما هستند، صد در صد حامى ما بوده و در صورت تجاوز و درگيرى در اشرف، همه سلاح به دست مدافع پادگان اشرف خواهند شد( لازم به يادآورى است كه در مدت بيست و پنج سال در اشرف نديدم به كسى اجازه داده شود ارتباطى با بيرون و از جمله شهر خالص داشته باشد، هر چه ميشنيديم خوراك تبليغاتى بود كه مسئولين بالاى سازمان به تمام لإيه ها تعميم ميدادند) اما در روزى كه اكيپ ما اشرف را به سمت ليبرتي ترك ميكرد و بالاجبار بايد از شهر خالص عبور ميكرديم، ميديدم كه چطور مردم سر راه ما تجمع كرده و با شعار و تف كردن و تروريست گفتن ما را بدرقه ميكردند. اين لحظه اى بود كه هيچوقت فراموش نخواهد شد و حمايتهاى دروغين و آمارهاى نجومى كه رجوى روى آنتن تبليغاتى خود برده و بعنوان خوراك تشكيلاتى – ايدئولوژيكى، به خورد ما أعضاء ميداد، برايم كاملا واضح بود و الان هم اين مسير همان تبليغ دروغينى است كه هيچوقت رجوى و نسل تروريست أو نحواهد توانست از گندم „رى“ بخورد، آرزويش را براى وطن عزيزمان ایران را به گور خواهد برد و ديرى نخواهد پائيد آخرين ضربه از تشكيلات خودش را نوش جان كرده و براى هميشه ياد و خاطره نحسش در سياست ايران، برچيده شده و افراد تشكيلات آزادى خود را باز يابند و در فرجام خود به زندگى عادى و اجتماعى روى آورند. به اميد رسيدن هر چه زودتر آن روز.
„پایان“