نامه ای به دوستان مستقر در آلبانى
عبدالکریم ابراهیمی، ایران فانوس، 07.11.2016
سلام به دوستانم در كشور آلبانى كه هنوز در قيد تشكيلاتى رجوى گرفتار هستند. خواهران و برادرانى كه ساليان با هم در يك سنگر بوده و بر عليه دشمنى مشتركى در حال مبارزه بوديم، غافل از اينكه دشمن اصلى مان و مردم ايران همين رهبرى سازمان و شوراى فرماندهى آن بوده و خواهد بود و براى او و خانمش از تمام زندگى خود دست شسته و وجودمان در اين مسير انحرافى كه آنها براى ما ترسيم كرده بودند گذاشتيم و حتى آخرين دارايى خود كه همان جانمان بود را براى اين هيولاى بى مروت تقديم ميكرديم. چه دوستانى كه الان در دنيا با ما نيستند و در زير خروارى از خاك خوابيده اند و قربانى خط و خطوط اشتباه و منحرف رهبرى اين سازمان شدند، انشاءالله كه آه بازماندگان و ما دوستان شان يقه رجوى را بگيرد و رسواى عام و خاص شود، البته با جنايات بيشمارى كه رجوى مرتكب شده و گوشه هاى كوچكى از آن توسط قربانيان آن در معرض قضاوت مردم ايران قرار گرفته خود به خود تنفر و انزجار ملت ايران را برانگيخته است.
خواهران و برادران عزيز كه هنوز در تشكيلات آلبانى موفق به جدايى از طلسم و اختناق و سركوب رجوى نشده ايد، انتقال تان از ليبرتى در عراق به كشور فقير آلبانى البته يك شانس و بركت براى شماهاست و جاى بسى خوشحالى است كه رجوى نتوانست بيشتر از اين از خون تان ارتزاق كند، اما بايد دانست كه بيرون از اين تشكيلات مخوف زندگى زيبايى وجود دارد. دل بستن و دل خوش كردن به فريبكاريهاى سران تشكيلات و خطى كه مريم رجوى براى تشكيلات پياده ميكند، چيز عبثى است. شماها كه تجربه هاى زيادى از حيله و فريبكارى و وعده هاى پوشالى و توخالى اين زوج، ديده و شنيده ايد و با پوست و گوشت خود دروغ و پوشالى بودن آنها را تجربه كرده ايد.
شنيدم كه اينروزها مريم رجوی اين پيرزن تكيده و حيله گر و فريبكار، بحثى به اسم „فاز سرنگونى با تهاجم حداكثر“ براى سرگرم كردن و در اسارت نگه داشتن شما آورده است و از اعضاى مفت خور و حقوق كلان بگير شورا روانه آلبانى كرده كه با نقل خاطرات مبارزاتى گذشته ذهن شما را شستشو دهند، اين همان خط و خطوطى است كه در اشرف با آوردن عراقيها و برگزارى مهمانى هاى جمعى با حضور آنها مي خواستند به ماها روحيه بدهند تا زير سلطه خودشان نگه دارند و اينجا نيز همان شيوه را بكار مي برند.
عزيزان من، خواهران و برادران گرامى، با تجربه اى كه از گذشته داريد ديگر اجازه ندهيد رجوى و سرانش با اين پوشال ها شما را در بند خود نگهدارند، رجوى با اربابش صدام و آن همه امكانات نتوانست قدمى از قدم بردارد، چه رسد به سرنگونى كه الان بخواهد با شعار اين مهم را تحقق بخشد!. البته بايد سؤال همه باشد كه آن همه شعر و شعار و وعده هاى سرنگونى چى شد؟ ظرف و كانون استراتژى مبارزه را هم از دست داد و جمعبندى سرنگونى بيست و اندى سال در عراق چى شد كه الان ميخواهد با دست خالى و البته با نفرت بيشتر مردم ايران از رهبرى سازمان، سرنگونى محقق شود!؟
خواهران و برادران، شما به اين فكر نكنيد كه ديگر پير شده و نمي توانيد به زندگى عادى باز گرديد. تجربه شخصى خودم است كه به قول ضرب المثل „ماهى را هر وقت از آب بگيرى تازه است“ شماها نيز طلسم اختناق رجوى را از سر خود بگسليد و به دنياى جديد و زندگى خصوصى روى آورده و آنگاه لذت دنياى آزاد و آزادى با محوريت خود را تجربه كنيد و باقيمانده عمرتان را در رفاه و آسايش گذرانده و خود خداى بالا سر خود باشيد و بيش از اين خود را اسير ديوان از خدا بي خبر، يعنى اين زوج بى مروت و شقى القلب نگه نداريد. به اميد از هم گسستن طلسم تشكيلات و آزادى تك تك شما.
ارادتمند شما، عبدالكريم ابراهيمى