نامه های زهرا معینی و مهدی سجودی به داشمار شهی نماینده پارلمان آلبانی

نامه های زهرا معینی و مهدی سجودی به داشمار شهی نماینده پارلمان آلبانی

نامه های سرگشاده زهرا معینی و مهدی سجودی به داشمار شهی نماینده پارلمان آلبانی

نامه سرگشاده خانم زهرا معینی خطاب به آقای شهی نماینده پارلمان آلبانی

زهرا معینی، زنان ایران، سیزدهم اکتبر۲۰۱۸
لینک به منبع

 zahra-moini-nov-2016جناب محترم آقای داشامیر شهی نماینده پارلمان آلبانی ورهبر حزب جنبش ملی برای توسعه،

 من زهرا معینی ایرانی الاصل و شهروند کشور آلمان هستم که سالها در عراق ، در اسارت فرقه ای رجوی بودم سران فرقه رجوی ارتباط من و خانواده‌ام و دوستانم را قطع کردند و امکان هیچ گونه تماسی را به من نمیداند.

در فرقه رجوی من سلامتی خودم را از دست دادم ، سران فرقه رجوی دائماً به ما دروغ میگفتند من در عراق شاهد سر به نیست شدن بعضی از افراد بودم هما بشر دوست به خاطر اینکه میخواست به نزد فرزندانش به ایران برگردد. چونکه به ضد انسانی بودن سران رجوی پی برده بود در یک آتش سوزی ساختگی ، او را آتش زدند و کشته شد.

خانمی به اسم رؤیا ، او یک زن کرد ایرانی بود وقتی در یک نشست جمعی به مسعود رجوی گفت در ایران کسی منتظر شما نیست او را به شکلی سر به نیست کردن، سران فرقه  رجوی ما را مجبور کردند که از همسران خود جدا بشویم و اگر کسی مخالفت میکردند آن‌ها هم سر به نیست میشدند.

در سال ۱۹۹۲ در تیم حفاظت مریم رجوی بودم که بهمراه ۴۵۰ نفر از عراق به فرانسه آمدم سران آنها من را به آلمان آوردند بجای اینکه آن‌ها من را برای مداوا ببرند من را مجبور میکردند که به زور از مردم پول جمع کنم البته این موارد تنها برای من نبود بلکه شامل تمام افرادیکه آن‌ها سالها به اسارت در آورده بود میشد. اوخر سال ۱۹۹۴ بود که متوجه دورغگوییها ، کلاه برداریها،دزدیها و…پی بردم و تصمیم گرفتم که ازآن‌ها فرارکنم چونکه اگر میگفتم نمیخواهم با آن‌ها کار کنم آن‌هامرا به نوعی حذف فیزیکی می کردند.

من نزد پلیس آلمان رفتم و تمام شواهد خودم را در اختیار دولت آلمان گذاشتم و درهمان موقع مسعود رجوی حکم مرگ من را صادرکرد.

 جناب آقای شهی شما در دوم ماه اکتبر۲۰۱۸ به مقر فرقه ای رجوی در دورس رفتید و از آنجا بازدید کردید و با تعدادی از افراد آنجا صحبت کردید قلبم به درد آمد وقتی که شما بازتاب دیدارتان را مثل یک آسمان آبی و گل وبلبل برای بعضی از رسانه‌ها نشان دادید اما میدانیم سران سازمان مجاهدین شما راهم مثل ما فریب دادند و شما هم فریب ظاهر وشعارهای آن‌ها را خوردید.

 طی دوران حکومت چهل ساله جمهوری اسلامی زندانی سیاسی ،آزادی بیان ،حفوق زنان ،اقلیتهای قومی ومذهبی ،و هزاران موارد دیگر نقض شده و می‌شود از اینکه حکومت فعلی ایران دیکتاتوریست هیچ شکی وجود نداره وبارها وبارها در سازمان ملل محکوم شده آیا شما توانستید با تمام افراد محبوس در کمپ مجاهدین دیدار وبا آن‌ها آزادانه صحبت کنید ؟

آیا اون اعضا سازمان میتوانند به راحتی باخانوادهایشان دیدار داشته باشند ، در حال حاضر پدر ومادر خانم سمیه محمدی که در آلبانی هستند از دیدار دخترشان محروم هستند ؟ آیا توانستید از زندانهای سازمان مجاهدین دیدار کنید؟ آیا همان اعضای سازمان مجاهدین آزادنه میتوانند با هرکسی که دوست داشته باشند ازدواج کنند؟

آیا زنانی که درکمپ سازمان مجاهدین هستند میتوانند هر نوع پوششی را برای خودشان انتخاب کنند؟

 جناب شهی از این اگرها و آیاها زیاد هست، سران سازمان مجاهدین(شورائی ملی مقاومت ) و رژیم فعلی ایران دو روی یک سکه هستند وشما باید بدانید که این فرقه هیچ جایگاهی در بین مردم ایران ندارند و مریم رجوی از طرف مردم ایران نبوده ونیست ومیخواهد با این شعار که دمکراسی برای مردم ایران آزادی و برابری تماماً شعار بوده.

 ما بعنوان زنانی که از اون جهنم خارج شدیم سندی هستیم برای ثابت کردن اینکه هیچ کسی در دورن اون سازمان راضی نیستند که در آن جهنم بمانند و همانطور که کشور میزبان شما و کمیساریای عالی پناهندگان در کشور شما شاهد این موضوع هستید که روزانه چقدر از اون افراد فرار میکنند برای خودش آبروی نداشته را بخره وچند صباحی فشار روی افراد اسیر در کمپ را زیاد کنند

 چونکه آن‌ها از وضع بوجود آمده ناراضی هستند و اون افراد پاسخ این همه دروغگوئیها را از رهبران فراری دارند ورهبران فراری پاسخگو نیستند.

 تمام افرادیکه به شوهای تبلیغاتی رهبری فرقه در خارجه و مشخصا در فرانسه آورده می‌شوند تماماً از کشورهای افغانستان، عراق و سوریه و مردم وکشورهای اروپای شرقی هستند تا از حضور آنها در تظاهراتشان استفادۀ تبلیغاتی کرده و آن‌ها را در عکسها و فیلمهای برداشته شده از برنامه به عنوان هواداران ایرانی خود جا بزند.

آیا شما گزارش هیئت ویژه سازمان ملل از نقض حقوق بشر در کمپ مجاهدین (در نیمه اول سال ۲۰۱۳ ) را رویت کردید که درآنجا به وضوح اشاره کرده در گزارش یونامی آمده است که “رهبران این سازمان به شدت تلاش می کنند تا مانع از انجام گفتگوهای خصوصی با ساکنان کمپ شوند.

 گزارش کامل نقض موارد حقوق بشردر لینک زیر به زبان انگلیسی برای شما قابل دسترسی است:

فرقه رجوی دارای ساختاری دیکتاتوری و سلسله مراتبی است محدودیت های سختی را بر حقوق ساکنان کمپ لیبرتی اعمال می کند.

 این محدودیت ها عبارتند از محدودیت در آزادی تحرک در داخل کمپ، منع ترک سازمان، منع ارتباط و اجتماع، ممنوعیت تماس های اعضا با خانواده هایشان، منع دسترسی به ارتباطات اولیه و دسترسی به مراقبت های پزشکی و درمانی.

جناب آقای شهی از ژانویه سال گذاشته تا به حال مردم ایران چندین بار تظاهرات و اعتصاب کردند کتک خوردند و شعار مرگ بر دیکتاتور، رضا شاه روحت شاد سر دادند حتی یکبار شعار ندادند برای مجاهدین دستگیر شدند حتی خانم‌ها در ایران حجاب از سر برداشتند و به دختران خیابان انقلاب معروف شدند.

 حتی خانم مریم رجوی که شما فکر میکنید تنها آلترتاتیو هست برای زنان ایران هیچ پیامی نداده و به مجامع بین اللملی هم هیچ اعتراضی نکرده اگر چنانکه مجاهدین ادعا دارند از حمایت مردمی برخوردار هستند، در میان این همه اعتصاب کنندگان بازار ، ویا کامیون داران نباید بهراسند و ادعای میکنند آن‌ها ترس از دستگیری و اعدام توسط نیروهای امنیتی دارند.

برای خانم مریم رجوی تنها یک هدف وجود دارد که به هر قیمتی که شده به قدرت برسند  ایرانیان خارج کشور هیچ کمک مالی به سازمان مجاهدین نکرده و نمیکنند تمام آن پولهای که در کشور شما خرج می‌شود تماماً پول خون هست سالها قبل سازمان مجاهدین که در عراق مستقر بودند رهبران آن سازمان اطلاعات مرزی را به دیکتاتور وقت عراق صدام حسین میفروخته و میلیونها دلار دریافت میکرده.

این کار را هم بادولت های عربستان سعودی و اسرایئل انجام میدهند شما هم مثل تمام افراد این دنیا یک فرد وطن پرست هستید اجازه ندهید از شما و نام و سمت دولتی شما فرقه رجوی سواستفاده کند و کشور شما مثل کشور عراق محلی برای تاخت وتاز فرقۀ تروریستی رجوی بشود و صلح و آرامش از مردم کشورتان گرفته شود.

 در این مورد و برای اثبات سخنانم و مشاهداتم و بیان تجارب و ارائه اطلاعات بیشتر آماده شرکت در دادگاهی برای رسیدگی به جنایتها و نقض حقوق بشردر فرقه رجوی هستم.

 با سپاس از شما

زهرا معینی، آلمان

۰۹٫۱۰٫۲۰۱۸

نامه سر گشاده به اقای داشامیر شهی نماینده پارلمان کشور آلبانی

مهدی سجودی، کانون آوا، سیزدهم اکتبر ۲۰۱۸
لینک به منبع

مهدی سجودی به تازگی مطلع شدم که شخص شما از محل استقرار سازمان مجاهدین در کشورتان دیداری داشته اید از همین سو خواستم مطالبی در مورد این سازمان سازمان دهی شده در خدمت شما بگزارم هر چند میدانم که خودتان تا جایی مطلع بوده و اخبار و اوضاع و احوال این سازمان را دنبال میکنید.

از انجایی که خودم سالیان در اسارت مجاهدین بودم خوب میدانم که هر وقت مقام و میهمان سطح بالایی میخواست وارد تشکیلات شده و از سازمان دیدن کند مقامات سازمان پریشان میشدند و حول و ولای ترس وجودشان را میگرفت که این فرد را دقیقا کجاها ببرند و با چه کسانی ملاقات داشته باشند چرا که ۹۰ درصد افراد در این سازمان در اسارت بوده و اختیاری از خودشان ندارند و باید رفتار و گفتار و اعمال و حتی تفکر انها را مسولین سازمان مشخص میکنند و در غیر اینصورت با ترور شخصیتی و اعمال فشار بر روی افراد او را از کارش پشیمان میکنند هر چند که افراد در اسارت سازمان را انقدر ترسانده اند که کسی جرعت انجام کاری و گفتن حرفی خارج کادر مشخص شده مسولین سازمان ندارند.

من قصدم از این نامه طرح این موضوع بود که ایا در عصری که ما زندگی میکنیم جایی برای این جور سازمان ها و افراد وجود دارد که حتی افکارشان هم تحت کنترل یک مشت سود جو و فرصت طلب و اضداد مردم کشورم که دوستان من را تحت اسارت خود گرفته اند وجود دارد و اینکه اگر کشور شما یک کشور ازاد میباشد چگونه میشود که شما با دیدن و شنیدن سخنان و تجارب توام با واقعیت افرادی که موفق به فرار و خروج از سازمان شده اند هنوز به این موجودات جا و مکان داده اید .
از شما صمیمانه خواهش دارم اگر ملاقات دیگری از سازمان و افراد انها در اینده داشتید بیرون از تشکیلات و حضور مسولین سازمان باشند که افراد ازادانه حرف و عقاید خود را مستقیم در حضور خودتان بیان کنند.

مریم محمدی و خیلی از افراد داخل مجموعه اسارت سازمان گواه این حرفهایی هستند که ما جدا شدگان از شما تقاضا داریم والاه هیچ فرزندی در دنیا وجود ندارد که به خوانواده خود پشت کرده و انها را دوست نداشته باشد حتی گاهی وقتها با فشار روی افراد انها را مجبور به فحاشی نسبت به عزیزترین کسان زندگی وا میدارند .
شاید تصور اینکه شما نیز پدر یا خانواده دختران و پسرانی که در اسارت این سازمان باشد کمکی به فهم و درک موضوعاتی باشد که ما از شما انتظار داریم .

با احترام مهدی سجودی از المان

(پایان)